Ναταλία Μέλμαν Πετρζέλα: Μια ματιά στη ζωή, την αγάπη και τον θάνατο στην Κ2, τη δεύτερη υψηλότερη κορυφή της Γης
Στα σύνορα Πακιστάν και Κίνας, στη σειρά βουνών Καρακορούμ, βρίσκεται η Κ2, συχνά αποκαλούμενη “το άγριο βουνό”. Με ύψος 8.611 μέτρα και σχήμα που μοιάζει με πυραμίδα καλυμμένη από χιόνι, η Κ2 είναι η δεύτερη υψηλότερη κορυφή του κόσμου (μετά το Έβερεστ) και ίσως η πιο δύσκολη για ανάβαση. Στη δεύτερη σεζόν του podcast Extreme του BBC, με τίτλο Peak Danger, η ιστορικός Ναταλία Μέλμαν Πετρζέλα καταγράφει την τραγική ιστορία των νεόνυμφων Σεσίλι Σκογκ και Ρολφ Μπάε, που ανέβηκαν στην Κ2 το 2008, σε μια καταστροφή που κόστισε τη ζωή σε 11 ορειβάτες μέσα σε δύο μέρες.
Για τη Σκογκ, η έλξη των βουνών ξεκίνησε νωρίς. Γεννημένη σε μια περιοχή με εντυπωσιακές κορυφές, εξηγεί ότι ακόμη και ως παιδί ένιωθε μια ακατανίκητη έλξη για τα βουνά γύρω της. Όπως πολλοί ορειβάτες, περιγράφει την εμπειρία της ανάβασης ως “εθιστική”.
Τοπίο “Θρόνος των Θεών”
“Μεγάλωσα στο Άλεσουντ, μια μικρή πόλη στη δυτική ακτή της Νορβηγίας, περιτριγυρισμένη από βουνά. Είναι πραγματικά πανέμορφα εκεί,” λέει η Σκογκ στο podcast. “Αυτά τα βουνά θα έπρεπε να έχουν μια προειδοποίηση: ‘Αυτό είναι πολύ εθιστικό.’”
Καθώς κατακτούσε βουνά σε όλο τον κόσμο, η Σκογκ βρήκε επίσης τον έρωτα και παντρεύτηκε τον ορειβάτη Ρολφ Μπάε. Μετά από χρόνια εξάσκησης, το ζευγάρι αποφάσισε ότι το μήνα του μέλιτος θα ήταν η ιδανική ευκαιρία να επιχειρήσουν την ανάβαση στην Κ2. Το ταξίδι τους ξεκίνησε στο Πακιστάν, στον παγετώνα Μπαλτόρο, έναν σχεδόν μυθικό τόπο που φιλοξενεί έξι κορυφές άνω των 7.900 μέτρων. Η όμορφη, σχεδόν ανέγγιχτη φύση συνδυάζεται με τη συγκίνηση του υψομέτρου, των απότομων γκρεμών και των εντυπωσιακών αναβάσεων, αλλά και την πανταχού παρούσα απειλή του θανάτου.
“Το βουνό των ορειβατών”
“Για να αντιμετωπίσεις την Κ2, πρέπει να είσαι στο απόλυτο καλύτερό σου,” λέει η Πετρζέλα. “Αυτός είναι ο λόγος που είναι γνωστή ως ‘το βουνό των ορειβατών’.”
Παρά την αναγνώριση του κινδύνου, το ζευγάρι και οι άλλοι 30 ορειβάτες από χώρες όπως η Σερβία, η Ιρλανδία, η Γαλλία και η Νότια Κορέα δεν αποθαρρύνθηκαν. Ωστόσο, το ταξίδι τους ξεκίνησε με δυσοίωνες ενδείξεις: ένα μνημείο αφιερωμένο σε όσους έχασαν τη ζωή τους στο βουνό, με σωρούς από πέτρες, σημαίες και φωτογραφίες.
“Γιατί βρίσκομαι εδώ;”
“Όταν φτάνεις εκεί, βλέπεις μια τεράστια στοίβα καφέ, καιρικώς επηρεασμένων βράχων, με σημαίες και φωτογραφίες πεσόντων ορειβατών,” λέει η Πετρζέλα.
Οι χαμηλές θερμοκρασίες, η έλλειψη οξυγόνου και το επικίνδυνο τοπίο δεν σταμάτησαν τους συμμετέχοντες. Ωστόσο, ο ορειβάτης Δρ Έρικ Μέγιερ παραδέχεται ότι αναρωτήθηκε για το αν άξιζε τον κίνδυνο: “Αναρωτήθηκα: ‘Τι κάνω εδώ; Είναι αυτή η σωστή απόφαση;’”
Ο “πυρετός της κορυφής” και η τραγωδία του 2008
Καθώς πλησίαζαν την κορυφή, η Σκογκ αναφέρει ότι ήξερε πως θα έπρεπε να γυρίσουν πίσω, αλλά ήταν δύσκολο να αντισταθούν στη θέα της κορυφής: “Είμαστε τόσο κοντά, μπορούμε να τη δούμε.”
Η εμμονή να φτάσουν στην κορυφή, γνωστή ως “πυρετός της κορυφής”, οδήγησε στην τραγωδία. Μια τεράστια χιονοστιβάδα κατέστρεψε σχοινιά, αφήνοντας πολλούς ορειβάτες χωρίς ασφαλή διέξοδο. 11 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου του Μπάε, έχασαν τη ζωή τους.
Οι επιζώντες επέστρεψαν στο basecamp, σοκαρισμένοι, με τραυματισμούς και κρυοπαγήματα. Η Πετρζέλα περιγράφει τους επιζώντες σαν “στρατιώτες που επιστρέφουν από τον πόλεμο”.
Η ζωή μετά την τραγωδία
Παρά την τραγωδία, η Σκογκ συνέχισε να εξερευνά. Διέσχισε τη Γροιλανδία και αργότερα την Ανταρκτική χωρίς υποστήριξη. Όμως, η επιστροφή της στα Ιμαλάια έφερε νέες σκέψεις: “Δεν ένιωσα πια ότι ανήκω εδώ,” λέει.
“Πηγή: BBC, άρθρο ‘Why do people risk their lives to summit the world’s deadliest mountains’.
